Louise Hay

Louise L. Hay hefur verið mér leiðarljós í langan tíma. Hún er nánast eins og fjölskyldu-meðlimur. Það er svo undravert að maður getur myndað tilfinningatengsl við fólk í gegnum hugsun þess með því að lesa greinar eða bækur eftir það. Hún skrifar líka af sérlega miklum kærleika til lesandans sem er auðvelt að nema gegnum textann. Ein bókin hennar heitir Hjálpaðu sjálfum þér. Hugmyndafræði þeirrar bókar nýttist mér og fleirum mikið í hómópatíunni. Þar sýnir hún meðal annars fram á hvernig líkamleg einkenni geta verið eðlileg afleiðing af hugsunum og þeim trúarkerfum sem eru innbyggð í huga okkar. Þau verða einnig innbyggð í líkama okkar.

Louise L. Hay skrifaði líka bók með jákvæðum staðhæfingum sem heitir I CAN DO IT. Þó svo jákvæðar staðhæfingar séu oft ódýrar þá er eitthvað töfrandi við Loise Hay og hennar speki, eitthvað meira og dýpra. Það er ólíklegt að við getum allt, sumt þurfum við hreinlega að sætta okkur við að við getum ekki. Samt sem áður er það algengt að við getum þó alltént mun meira en við trúum að við getum.

Þrátt fyrir að jákvæðar staðhæfingar geti haldið manni á floti í lífinu, þá er mín reynsla sú að þær eru ekki alltaf nóg. Stundum hef ég farið í gegnum heilu tímabilin og gert hlutina án þess að trúa að ég geti það og eiginlega trúað að ég geti það ekki. Þá hef ég reitt mig á vini og vandamenn til þess að komast áfram og framkvæmt gegn þessu trúarkerfi, af því ég veit að það er til eitthvað stærra en ég og ég trúi því að ég er ekki ein um að skapa mitt líf. Það er til máttur sem vill mér betur en ég sjálf, meira að segja betur en ég get ímyndað mér að ég eigi skilið. Önnur ástæða þess að ég hef neitað að trúa þessu vantrúarkerfi mínu er að ég vil ekki bjóða börnunum mínum upp á þetta trúarkarma. Ég vil vera góð fyrirmynd fyrir þau.

En á öðrum tímum þarf ég ekki að kljást við þessa vantrú. Þá get ég haldið áfram og treyst því að í augnablikinu finni ég kraftinn og ástríðuna til þess að gera hlutina þannig að það verði öllum til góðs. Þá get ég verið til staðar bæði líkamlega, andlega og tilfinningalega. Eitt sinn sagði kona við mig "við erum hérna fyrir hvert annað". Þá tók mig nokkurn tíma að átta mig á hvað hún meinti en hún átti við að þurfum ekki að gera hlutina ein. Hugmyndin er sú að við njótum þess að vera í samfélagi við aðra og gera hlutina saman. Gleðin og þroskinn kemur úr samveru með öðrum. Það þarf ekki svakalegan húmor til heldur aðeins að vera til staðar, tilbúinn að mæta andartakinu, bæði andlega og tilfinningalega.

Það er auðveldara að lifa í trausti þess að á flóknum tímabilum er ævinlega einhver sem er tilbúinn að grípa okkur, á saman hátt og það gefur okkur mikið að geta gripið aðra þegar þeir mæta mótlæti í lífinu.

http://www.youtube.com/watch_popup?v=8X5_XsFtXtw&vq=small#t=73